***

czujesz
to wytarte od westchnień 

powietrze?

jest nasze

chodzę i szukam

człowieka z przeponą

ulicznego grajka z płucami

pełnymi pasji 

smartfonem saksofonem przy gębie

careless whisper w eter 

uciekamy jak gołębie 

chodzę i kaszlę

czarnym atramentem 

on wchłonie moje wiersze

zleje w jeden kleks 

stanie się wielkim lamentem

ja pieprzę

co za wzniosły tekst 

tęsknię i chodzę

mam ten świat po dziurki w nosie 

bo mi nie odpowiada

na pytania które w myślach płodzę

ale nic z nich nie urodzę 

stoję i jestem

w miejscu
jednak ciągle 

gdzie indziej mnie widzą

szczęśliwą 

ale jakby za brudną szybą
stoję na wietrze 

wytrzyj mi ją 

westchnieniami wytrzyj

jak to powietrze 

MW